"Aşk sizi çağırdığı zaman onu izleyin... Yolları zorlu ve dik olsa da..." diyor El-Mustafa bizlere, giderken. 

Kitabı okurken bir veda konuşmasını dinliyoruz aslında; El-Mustafa'nın 12 yıl yaşadığı kentten ayrılırken, kent halkıyla son kez ettiği sohbetini okuyoruz. 

Bu hüzünlü veda sırasında, kent halkı Ermiş'e çeşitli konularda aklına takılanları son kez soruyor, Ermiş ise bu soruları cevaplandırıyor.

Benim Halil Cibran ile tanışma kitabım oldu. Her kelimesi çok değerli, her cümlesi çok anlamlı benim için. 

Kitap soru cevap formatında ilerlese bile oldukça akıcı. Açık ve sade olan diliyle çok rahat okunuyor. Okuyucuyu atmosferinin içine alıyor, öyle ki kitabı okurken o kalabalığın içinde El-Mustafa ile ben de konuşuyordum sanki...

Herkesin Ermiş ile tanışması, şöyle bir oturup konuşması gerek diye düşünüyorum.

Kitabı tek okuyuşla bırakacağımı düşünmüyorum, herhangi bir konuda kafama ne takılırsa takılsın Ermiş’e “sorabileceğimi” ve onun fikrini bu 54 sayfa içinde bulabileceğimi biliyorum artık.

Her okuyuşta, okuyucusuna başka bir bakış açısı daha katabileceğini düşündüğüm bir kitap. Bana göre tek okumayla bırakılmamalı. Bir başucu kitabı olmalı.  

Her bir cümlesini teker teker saatlerce düşüneceğiniz, tek bir cümlesiyle bile zihninizde fazlasıyla yer edinebilecek bir kitap. 

Çok beğendim.