Bad Boy Bubby , 1993 , Rold de Heer

   İlk insanlardan günümüze çeşitli büyük keşifler yapıldı. En eski dönemlerde ateşin keşfi, tekerleğin icadı; zaman ilerledikçe silahların icadı, çeşitli coğrafi keşifler, sağlık sektöründe gelişmeler vb. birçok örnek sayabiliriz.  çevresinde olup biteni sorgulayan ve yaşadığı dönemin imkanlarından maksimum düzeyde faydalanan insanlar, tarihin akışını değiştirecek çok önemli çalışmalara imza attılar. Bence bu insanların en önemli ortak özelliği, "döneminin ilkelliğinden" sıyrılıp bir adım önde olmalarıydı. İşte bu yapımda bırakın bazı insanlardan önde olmayı, neredeyse başlıkta belirttiğim gibi döneminin bütün insanlarından geride kalmış ilkel bir adamın hikayesine tanık oluyoruz.

   Film iki bölümden oluşuyor diyebiliriz. İlk bölüm, 35 yaşındaki kahramanımız Bubby'nin bütün hayatını geçirdiği odada başlıyor. Annesi tarafından adeta bir evcil hayvan gibi yetiştirilmiş olan Bubby'nin dış dünya ile hiçbir teması olmamış, annesi ve odadaki kedi dışında hiçbir canlıyla temas kurmamıştır. Annesinin psikopatlık derecesine ulaşmış davranışları Bubby'nin "normalin çok dışında" yetişmesine neden olmuştur. Neredeyse konuşmayı bile beceremez. Yaptığı hiçbir şey karşısında herhangi bir sorumluluk ya da suçluluk duygusu beslemez. Bütün dünyası içinde bulunduğu küçük evdir ve bu ev onun oyun alanıdır. Kapıdan dışarı adım attığı anda zehirli gazlar nedeniyle boğulup öleceği korkusuyla büyümüştür. Öyle ki annesi bu iddaasını desteklemek amacıyla her dışarı çıkışında gaz maskesi bile takmaktadır. Yani anlayacağımız, farkında olmadan enteresan bir hapis hayatı yaşamaktadır Bubby. Böylesine ilginç bir hayatın yaşanmasına tanıklık ederken, izleyicinin ensest ilişkiden tutun hayvanlara işkence çektirmeye varıncaya kadar birbirinden dehşet verici sahnelere de maruz kalacağının uyarısını yapmam gerekir diye düşünüyorum.

   Bubby'nin bütün hayatını esrarengiz bir adamın ortaya çıkması değiştirecektir. Adam eve gelir, Bubby'e kendini tanıtır ancak devamında bir takım olaylar gelişir. Yaşanan olaylardan bahsederek sahnelerin tadını kaçırmak istemem ancak şunu söyleyebilirim ki filmin ikinci bölümü bu olaylardan sonra başlıyor. Kahramanımız yaşanan gelişmelerden sonra kendisini dış kapının öteki tarafında buluverir. Gaz maskesi suratında, şaşkın bakışlarla koca dünyayı seyretmeye başlar. Hayata dair bilgisizliği, onu dış dünyada karşılaşabileceği her şeye karşı savunmasız bırakmaktadır. Adeta bir "ilk insan" gibi her şeyi keşfetmek ve öğrenmeye çalışmak zorunda kalır. Bu tuhaf yolculuğu sırasında birçok insanla da tanışacaktır ancak ilk paragrafta da belirttiğim gibi "bütün insanlardan geri kalmış" oluşu yaşadığı çoğu şeye bir anlam verememesine neden olacaktır. Bubby'nin bu keşif yolculuğu izleyiciyi filmin ilk bölümündeki distopik havadan çıkarıp yer yer eğlendirmeye de başlıyor. Sahneler ilerledikçe Bubby'nin izleyiciyle arasındaki mesafeyi yavaş yavaş kapatıp ve sempati kazanmaya başladığını söylemek çok da yanlış olmaz.

   İçerdiği birbirinden rahatsız edici sahneler nedeniyle ilk çıktığı dönemde birçok kişi tarafından sayısız eleştiri alsa da yapım, kendini sinema dünyasına kabul ettirmiş ve Avustralya Film Endüstri'si tarafından verilen en iyi senaryo, en iyi erkek oyuncu ve en iyi yönetmen dahil birçok ödül toplamıştır. Günümüz sinemasında çok göz önünde bulunan bir aktör olmasa da Nicholas Hope'un bu filmdeki performansına ayrı bir parantez açmak istiyorum. Son derece üstün bir performans gösteren Nicholas Hope, metot oyunculuğunun sinemadaki en iyi örneklerinden birini sergilemiş.

   Kısaca toparlamak gerekirse; evet, ilk eşiği atlatana kadar "Bu ne ya keşke izlemeseydim!" dedirtecek absürtlüğe sahip bir film ancak yine de sinema severlerin şans vermesi gerektiği düşünüyor ve "Kıyıda köşede kalmış iyi filmler" listesine gireceğine emin olduğum bu filmi herkese öneriyorum. Umarım beğenirsiniz. İyi seyirler, iyi eğlenceler...

IMDb Linki : https://www.imdb.com/title/tt0106341/?ref_=nm_knf_i1