Normal ile anormallik arasındaki o ince çizgi var ya işte. Normallik neydi sahi? Anormal yaşamaktan normali unuttuk. Ya da unutturulduk. Küçüklüğümüzden beri hep bir şeylere koşturduk. Hayatı es geçtik. Okul bitsin rahatlayacağız dedik. Bitti ama iş hayatının o kadar da matrak bir şey olmadığını gördük. Sabah kalk işe git işten çok eve git. Kısır döngünün içinde boğulmuyor muyuz ? Zaten kimse kendi mesleğini yapamıyor bir de üstüne ekonomik sıkıntılar. E bana böyle söylenmemişti. Bilsem gelir miydim böyle bir dünyaya? Hadi geldik yaşamak zorundayız. Okul biter bitmez o 'ee ne zaman evleneceksin ?' Bakışlarını da üstümüze diktiğimize göre hadi eğlenceye çıkalım. Eğlenmek nedir sahi? Sahilde kitap okumak mı? Kalabalığın içinde kimsenin kimseyi görmediği bir mekanda son ses müzik eşliğinde buzu erimiş alkollü sularımızı çok lezizmiş gibi içmek mi? Hepsini yaptım gerçekten dibine kadar eğlendiğim bir gün olamadılar maalesef. Ben sadece hayal kurduğum zaman eğlenebilen biriyim ya. Böyle söyleyince kendimi asosyal gibi gördüm ama asosyalde değilim. Aksine o kadar çok çevrem var ki. Kalabalığın içindeki o yapayalnız kişiyim. Kimseye o kadar güvenmiyorum ki. Herkes bana deli der. Kimse bana zeki ya da ne bileyim akıllı falan demez. İçimdeki kişiyle dışımdaki kişi aşırı farklı. Deliyim ben diyip istediğim her şeyi yapabilme özgürlüğüm var mesela. Bence çok makul aşırıda eğlenceli. Kimse sorgulamıyo mesela deli işte diyolar. Yaptığım saçmalıkların gerçek nedenlerini bilseler kafayı yerler. Evet benim maskem bu 'deli olmak' ...