Kimse kimseyi anlamıyor ama herkes birbirine anlıyormuş numarası yapıyor. Kadınlara göre erkekler karmaşık ve anlaşılmaz, erkeklere göre de kadınlar. Hayır. Aslında insanlar karmaşık yaratıklardır. Bir insan olarak insanları anlamıyorum. Hayvan dünyası daha kolay. Daha masum. İçten pazarlık yok, birbirlerinin kuyusunu kazmazlar, kötü kıskançlıkları yok. Kıskançlar ama sevgiyi kıskanıyorlar ve sevgiyi almasınıda çok iyi biliyorlar. Mesela ben kıskandığı için diğerini öldüren bir hayvan görmedim. Doğa gereği bazıları birbirlerini avlıyorlar ama bizde hayvan avlayıp yemiyor muyuz? Aslında bizde hayvan türüyüz. Sadece türümüze ‘insan’ demişler. Neyi paylaşamıyoruz mesela? Bunca kaos neden?

 Gerçekten anlamıyorum. Arkadaşlıklar arasındaki kıskançlığı anlamam. İş yerindeki başarı kıskançlıklarını anlamam. Ben çok mu masumum? Benimde yanlışlarım var mesela kıskanmak gibi :) ama ben daha çok sevgiyi kıskanırım. O neden benden fazla seviliyor? Ne fazlası var mesela derim. Kimse kimseden ne üstün ne de alçak. Herkes eşit. Sadece karakterlerimiz belirliyor yerimizi. Beyni samanla dolu olan bir insan kendini öyle güzel pazarlar ki herkes akıllı olduğunu düşünür ama çok akıllı bir insan kendini reklam etmez ve salak olduğu düşünülür. Benim çok yakın bir arkadaşım mesela. İngilizceyi bile bilmez sadece birkaç kelime biliyodur ama herkes onun 5 dil bildiğini ve yurtdışına çıktığını düşünür. Konuşmayı çok iyi bilir. Konuştuğunuzda aa ne kadar zeki bir kız dersiniz. Gerçeklere gelecek olursak hepsi koca bir yalan. Zaten fazla vakit geçirdikten sonra belli ediyor kendini. Konuya dönecek olursak, ‘karakter’. Benim karakterim mi? Akıllı salaklardanım ben. Çok zeki miyim? Hayır ama çevremdekiler beni salak zanneder. Öyle gösteriyorum kendimi. Salaktan ziyade deli diyen çoktur. Deli ne yapsa yeri. Ne hesap vermek zorunda kalıyorsun ne başka bir şey. Deli işte sorgulama diye düşünürler. İnsanlara neyi neden yaptığımı açıklayacak kadar delirmedim henüz.