Bir insan kaç sevdayı ve aşkı kaybedebilir ömründe;
Yahut kaç insan kayıp gidebilir
kum gibi parmaklarının arasından?
Birilerinin yokluğu hissedilmeden bilinmez.
Yokluğu tatmak zordur.
"Tattım 'onların' yokluğunu, bilirim".
Sonra yokluktan geçerim de nefreti selamlarım..
Bir nefreti barındırmak içinde,
Yokluktan daha zordur esasında.
"İliğime kadar işledim nefretlerini içimde, bilirim".
İnsanlar,
Anca hissizliğinin başladığı noktada,
Gönlünün soğuduğu gerçeğinde
Kayar gider kum gibi parmaklarının arasından.
Ben onların yokluğuna alışmayı da
Nefretlerini içimden atmayı da bildim.
Kısaca gönlümü soğuttum elbet;
Sonunda.
Lâkin her son,
Bir başlangıca gebedir ki;.
Kum gibi parmaklarımın arasından kayıp gitse de yine insanlar..
"Değer sevgi ve aşka,
Bilirim".
Yorum Bırakın