ben de suçluyum en az herkes kadar.

susarak dahil oluyorum bütün günahlarınıza

saraylarınıza

efendilerinize 

paranıza asla boyun eğmiyorum ama

kafanızı yukarı kaldırmak için de bir çaba göstermeyerek en az sizin kadar suçlu oluyorum

sarayınıza biat etmeyince hain

efendinize çıplak diyince düşman

paranıza boyun eğmeyince fakir oluyorum

gururumla dolaşıyorum kokuşmuş mahallenizin etrafından

küflü pamuk kokusundan kendi mahalleme keskin bir viraj alırken

beni izlemeniz hoşuma gidiyor

nasıl yani diyorsunuz

nasıl yani?

nasıl bunu yapabiliyor veyahut neden bunu kendine yapıyor

suçlu oluyorum

kafanızı sadece benim ve benim gibilerin arkasından konuşmak için kaldırıyorsunuz.

az da olsa başarılı hissediyorum

gözümün içine bakamayacak kadar korkak

arkamdan küfürler edecek kadar şerefsiz olduğunuzu tekrar hatırlıyorum

ama bu başarı hissi beni ayakta tutmaya yetmiyor

yıkılmak istiyorum

alın sizin olsun dünya

dünya zaten sizin dünyanız

ben zaten hiçbir zaman ait hissetmedim kendimi bu dünyaya

bu çağa

kahpe düzeninize

sizlere..

en dindarınız sapık

en zengininiz cimri

en adiliniz Muaviyeden birgün önce doğmuş

kendime aranızda yer bulmakta zorlanıyorum

 

Bazen kendimi boğulur gibi hissediyorum

sonra gülümsüyorum

çok bunaldığım zamanlarda çareyi bir şeyler yazmakta buluyorum

aklıma çok sevdiğim bir şiirin en sevdiğim dizesi geliyor

''Ağlasam sesimi duyar mısınız, mısralarımda? Dokunabilir misiniz gözyaşlarıma, ellerinizle?''

Orhan Veli..

sonum onun gibi olacak diye korkuyorum

açık bir rögar kapağı görünce hep irkilmemin sebebi budur belki de

hakikatten

ağlasam sesimi duyar mısınız mısralarımda?

duymazsınız

zaten Orhan Veli de bu şiiri her duyguyu yazıyla anlatabileceklerini savunan bir edebiyat topluluğuna eleştiri olarak yazmış

o da biliyor aslında cevabı

canım Orhan Veli...

iddia ediyorum!

ben gözyaşlarımı yazıya dökebilirim

ama eliniz ıslanmaz

anlatamıyorum şiiri hayatımın en önemli şiiridir.

buna rağmen bir umuttur

eğer birgün beni de anlayabilecek

en basit tabirle ''elini ıslatabilecek'' birini bulursam

karşısında ağlayacak cesareti gösterebilirim

ben birgün oraya gideceğim

nereye diye sorarsanız

en sevdiğim şiire devam ediyorum;

 

''Bir yer var, biliyorum
Her şeyi söylemek mümkün
Epeyce yaklaşmışım, duyuyorum
Anlatamıyorum.''