Bir harbin içindeyim etraf soğuk,

Gözlerim kamaşıyor, güneş kara karışmış.

Yansıyor simsiyah uğultular, sis çökmüş yankısına,

Ben sana tutsak kalmışım, esir alınmış viranım.

Kurt uluyor yanı başında pencerenin,

Aç dili sulanıyor, yerler taş korku çekiyor beni.

Demir kapı, süngü ve parmaklılar buz sultanım,

Bir başına karanlık ve militan gibiyim. 

Hür yakarışlarım içimden başlıyor,

Ve sonrası hüsran, sessizliğe muhtaç.

Yakarışlarım duyulmaz ben istemediğimden.

Senden önce alışkındım soğuklara,

Sevdadır ki ısıtırmış olancasına,

Ben üşümeyi bile senden öğrendim.

Senden sonra hiç ısınmadı ev,

Ve camlar hiç buğulanmadı.

Hiç terlemedi çarşaflar,

Kimse affetmedi beni,

Ocakta hiç çorba kaynamadı.

Dizlerim hiç tutulmadı,

Ve sinmedi kimsenin kokusu üstüme.

Hep bir cenaze merasimi.

Salonun ortasında bir ceset yıllardır,

Her gün bana ölümü hatırlatır.

Enis