Tutkunun da yükü var, yangınlığın da
Omuzlarını öpersin yorulduğunda
Hem böylesi de güzel, yeter ki senden gelsin:
Perdeyi aralayıp bakıyorum rüzgâra!
Alevden bir hançerin dönüp durması gibi
Bir acı öylesine yol alıyor içimde
Onun açtığı yoldan kendime geliyorum
Ve kalbim her yerimde...
Ne güzel yaratmışsın sızıyı Allah'ım
İğnesiyle arıyı, dalıyla iğdeyi de
Tefsire ne gerek var bakın günler uzuyor
Her şey aşikâr işte, ne gerek var tevile!
Herkes yüzünü sonunda kendine döner
Tuzuyla tutkusuyla yangınlığıyla
Ağrı'yı Akdeniz'e taşımak gibi bir şey
Seni sevmek yine de...
Yorum Bırakın