Modanın 1900'lü yıllarda bir modacının yardımcısı olan Paul Poiret'in kendi tasarladığı elbiseleri sergilemesi ile isim aldığı söylenir. Thomas Burberry, Coco Chanel gibi tasarımcıların etkisiyle daha da ilerleyen moda, akımlar haline geldi ve günümüze kadar ulaştı.
Bir soru: Sürekli değişen akımlara uymak gerekli midir? Zamanla oradan oraya sürüklenmeye başlamadık mı? Modaya uymayanlar nasıl dışlanır? Bugün bunun hakkında görüşlerimi size anlatacağım. Tabii 200 yıl önce kadınların korse kullanmaları, kabarık elbiseler giymesi değil anlatmak istediğim. Mevcut kültürdeki değişiklikler bugünün konusu.
Geçmişe bakarsak her 10 yılda bir modanın değiştiğini görürüz. Bugün moda olan bir giysi 10 yıl hatta belki birkaç ay içerisinde demode olarak adlandırılabilir.
Buna insan açısından bakalım. Sürekli modaya uymaya çalışan bir kişi, daha ne giymek istediğini bile bilmiyor. Kendine has bir tarzı, şıklığı yok. Sadece oradan oraya savrulup gidiyor. Beni de rahatsız eden nokta bu çünkü aynı durumu ben de yaşadım. Birkaç yıl önce, göbeği açık giysiler moda oldu. O zamanlar bana saçma gelirdi, sürekli anlamını aramaya çalışırdım fakat bundan aylar sonra ben de yavaş yavaş "göbeğimi açmaya" başladığımı fark ettim. Bunu o sıralar yaşımın da getirisiyle göz ardı ettim fakat şu an anladım. O kadar kınadım moda yüzünden istemediklerini giyenleri, ben de öyle oldum! Bunu başka bir başlık altında inceleyebilirim. Bu sonranın konusu. Neticeye gelirsek, birkaç yıl önce uzun elbiselerle insanların vücutları kapatılıyorsa şimdi açılıyor. Burada sorun açılması değil, çok çabuk değişmesi. Durdurulamaz bir hal aldı ve insanlar artık yeni modaya ayak uydurmaya çalışmak için zorlanıyorlar. Beni rahatsız eden konu bu: modaya uymak.
Yavaş yavaş giymek istemediklerimi giyince fark ettim ki, insanlar modaya ayak uyduranları havalı buluyor. Tarzlarının çok iyi, orijinal olduğunu söylüyorlar. Aslında arkaya baksalar görecekler; herkes birbirinin aynısı zaten. Kimsenin kendi tarzı yok, herkes bir kurala uymak için kodlanmış bir robot gibi. Bunları görmek canımı sıkıyor.
Benden bu günlük bu kadar! Anlatımda hatalarım olduysa affola, bu ilk yazım. :)
Bunu kendinde fark edebilmen güzel bir şey, tebrik ederim.