Ne güzel sözler dimi
Kendi mi yediğim yılları bana sor, var mı hevesin?
Kendi mi yediğim yılları bana sor, var mı hevesin?
Ben bi ara çok fena yemistim kafayı. Ben bi ara sürekli ağlıyordum ama sürekli, sabahları kalkıyorum yataktan sonra ağlamaya başlıyodum. Kahvaltı yapıyorum o zaman pat ağlamak geliyordu. Yürüş yaparken çok ağlardım. O göl kenarından oturup hergün ya hergün bir insanin canına bu kadar mı kastı olur. Yağmur yağarken koşuya çıkardım ağlardım. Bir keresinde uykumdam ağlayarak uyanmıştım çok kötü bir histi. Hiç mi aklım yoktu acaba yada çok mu aklım vardı bu kadar takıyordum.
Zamanla daha çok hissizleştim ama. Daha az ağlamaya başladım. Ağlıcak bisey olmadığı için değil ha yine derdim tasam var ama artık tın tın sesi geliyor içimden dertler düşüyor öyle tek tek ses çıkıyor tekçe o kadar tepki veremiyorum ki. İnsanın herşeyi kafasında bitirme raddesi var bak herkes bilir o raddeyi. Tamam dersin tamam içselleştirirsin yaşdıklarını. Temiz olur kafan tertemiz böyle kim napmış biri seni üzmüşmü, ailen laf mi söylemiş napmış, paran mı yok ne yani. Sıfır tepki bunlara artık tepki veremiyormusun. Takmıyorsun demiyorum bakın tepki bile veremiyorsun artık. Acı eşiğin o kadar artmış ki ama o kadar hiç bir şeye tepki bile veremiyorsun. Mesela duvara su atarsın ya sana geri dönmez akar gider üstünden duvarın. Dertlerde öyle oluyor akıyor gidiyor sen hiçbir şey yapmıyorsun.
İçinde minicik bir heves kalmamış ki bağırmak için kızmak için küfretmek için hiçbir şeye hevesin kalmamış. O kadar tepkisiz o kadar anlayacağınız üzere.
Yorum Bırakın