Ben susmadan hemen önce

ağlardım

sonra güldüm

kesildi yağmur

Şemsiyeler artık sana doğru koşarken burktuğum kalbimin bastonu

yağmurluklar kefen beyazında

yağmur durdu

sonra sustum

 

ben susmadan hemen önce 

konuşurdum

sonra sustum

sessize gömüldü gökyüzü

kesildi gürültüsü

Çocuklar artık yalnız başına yatabiliyor

bir annenin uykusuzluğunda

rüyamda seni görüyorum

yerin beş on metre altında

ömrümün en tedirgin

en belirsiz 

ve isteksiz uykusuna dalıyorum

bir ninni var kulağımda annemin söylediği

ama hatırlamıyorum

 

ben susmadan hemen önce

severdim

sonra...

sonra yine sevebilirim

sadece sustum

yapabileceğim her şeyi yaptıktan sonra yapabileceğim tek şey seni sevmek

bu rutinin etrafında yedi kez döneceğim

neredeyse sevgimin şeytanı

yedi sivri taşla onu besleyeceğim

 

ben susmadan hemen önce

unutabilirdim

seçenekler nehrinde ıslandıktan sonra seni

hangi güneş kurutabilirdi ki ?

unutan iyileşir

unutmak bir hastalık

bu paradoksun en ışıksız noktasında

gözlerini açmanı bekliyorum

 

 

ben susmadan hemen önce

ne konuştuğumu bilmiyordum