Sabahın erken saatleri, tren rayları üzerinde giden o toplu taşıma, birbirinden farklı onlarca insan.

Her biri diğerinden özel önemli yaşamlar, ama bir o kadar da hiç 

Hiç 

Birbirinden habersizler çünkü!

Kimsenin haberi yok diye hiç mi oldu peki ? tamam siz söyleyin varlığını bilmediğiniz bir şeye nasıl var dersiniz ki !

Bir dakika durun.. işte tam bu paradoksun içinde onun aslında bir paradoks olmadığını kanıtlayan bir ışık var. 

İnsan, görür o ışığı! Çünkü insan hisseder.

Duyuların yittiği yerde hisler hareketsizlikten uyuşmuş bir kol gibi karıncalanmaya başlar. Gıdıklanırsın, bi ağırlık gelir. İşte o zaman yaşadığın şey senin kolunu hissetmendir aslında. 

İnsan 5 duyusuyla algılamadığını kolaylıkla inkar edebilir zaten. Asıl marifet hissetmekte.

Hissedersen yaşarsın aslında.

Aslında seversen tatlı gelir önündeki yemek.

'Aslında vicdanını bilirsen iyi insan olursun şu hayatta'