Başrollerini Christian Bale ve Harry Melling'in paylaştığı suç/gerilim filmi Solgun Mavi Göz Netflix'te 23 Aralık'ta gösterime girdi. İlk açtığımda Bohemian Rhapsody'den tanıdığımız Lucy Boynton, Gillian Anderson, Toby Jones gibi iyi oyuncularla karşılaşmak çok hoşuma gitti. 

"Soğuk, ürpertici, gergin bir atmosfer." 

Evet gerçekten de öyle. Filmi izlerken üşüyorsunuz, Edgar Allan Poe'nun aşırıya kaçan muzip hareketleriyle bir tık ısındığınızı zannediyorsunuz. İzledikçe işler ritüeller, ölülerle iletişim gibi mitlere dönüyor ve bu sefer "Hımmm.. normal bir gizem filmi işte." diyorsunuz. 

Sonra son yarım saati izliyorsunuz. Hikayenin kendi üstüne nasıl kapandığını, tamamlandığını görüyorsunuz. Kafanızda birleştirdiğinizi zannettiğiniz tüm noktalar yeniden birleşiyor. Kime hak vereceğinizi, neyin doğru olduğunu bilemiyorsunuz. Sizi öyle gri bir alanda bırakıyor ki. 

Soğuk olduğu kadar üzücü de... Gözünüzün boşluğa dalacağı bi hüzün. Christian Bale'in sadece gizemli dedektifi oynadığı değil de acı çeken babayı oynadığı anlar oyunculuk yeteneğini bir kere daha sunuyor bize. Üzerine söylenecek söz yok. 

Edgar Allan Poe, izlemesi çok keyifli, Harry Melling'in harika bir iş çıkardığı bir karakter olmuş. Uçuk ama kendinden asla utanmayan, bildiğini söylemekten ve bunu abartıyla anlatmaktan çekinmeyen karakteri daha iyi kim sunabilirdi böyle bilmiyorum. Ciddi duyguların hakim olduğu, Poe için zor olan her sahneyi inanılmaz başarılı oynamış. 

Filmi izleyenler için söylüyorum. Landor'un, Poe'ya üç genci öldürüp öldürmediğini sorduğunda ve Poe'nun tertemiz kalbini ortaya döküp "Hayır. Asla cinayet işlemem." dediği sahneyi hatırlayın ve son sahneyi tekrar izleyin. 

Spoiler vermemek için elimden geleni yapıyorum ama duramayacağım sanırım. Bittiğinde aklıma ilk gelen Olağan Şüpheliler oldu. 

Ben filmden çok büyük keyif kaldım, sizin de öyle düşüneceğinize eminim.