Bu benim ilk kez kendim için yaptığım bir şey. Sürekli düşündüğüm şeyleri yazmak. 22 yaşına geldim ben.Hayatın da ne değişti derseniz hem her şey hem de hiçbir şey.  Sanırım içim de bir parça hep çocuk hep kabul etmiyor olanları.Tepkisizleşiyorum sanki yani hevesle beklediğim şeyler heves vermiyor.Büyümek mesela büyüyemiyorum sanki.Zevklerim değişiyor hislerim değişiyor.Ne yapmam gerektiğini  sorguluyorum evet diyorum en doğrusu bu bunu yapmalısın ama neden yapmıyorum?Yani aslında sürekli kendime öz eleştiri yapıyorum.Bunu beceremedin şu olmadı hedefine ulaşamadın ama aslında dönüp baktığım da hep bir adım  ileri gelmişim ama bu adımları atmak uzun sürmüş.Sonra şunu fark ettim  ben aslında kendimi yavaşlatıyorum.Sürekli kendimle bir savaş halindeyim.Kendi özgüvenimi kendim düşürüyorum.Siz de böyle misiniz? Mesela geçenler de bir podcast dinledim ve şöyle bir soruyla karşılaştım 'Kendi hayatınızın başrolü müsünüz?' Benim cevabım hayır oldu.Gerçekten de değilim.Kendim istediğim için ben ne yapıyorum? Ve ben  ilk defa kendim istediğim için bu yazıyı paylaşıyorum.