Yanı başımdaki cam kırıkları;

Ne de güzel kırılmışlardı.

Soğuk bir günde,

Bir tık sesiyle.

 

Cam kırıklarım gibiydin.

Kırıldıkça kırılan,

Soğuk bir rüzgarın eşliğinde,

Savurdukça savuran.

Ben ise o cam kırıklarına basan..

 

Ayağımdan akan kanlara aldırış etmeden;

Gözümden düşen yaşlarla beraber,

İlerliyordum karanlığa...

 

Kırıldım ama yıkılmadım!

Kızgınım asla unutmadım!..

Karanlıklardayım..

Asla bilmedim...

 

Bir fırtına içindeyken;

İlerle diyor bir ses:

Ama nereye?

Ne zaman?..

 

Sanırım gitme vakti geldi!

Hazırlık yapma vakti!

Gidiyorum yalan dünya,

Yeni hayata doğru...

 

   ESRA SOY