Cümleleri alt alta sıralayıp bir şiir yaz(ş)amayacağım sana beni bağışla.

Bir şiirden daha fazlasını yaşadığım için belki de. 

Her durumda her anda herhangi bir çıkış yolu bulabiliyorum kendime, onlarca cümleyle dans edebilirim. Bazen beynimde 40 tilkiyi 40 aslanla beraber 40 tavşan sürüsüne saldırtıp (İNAN!) tavşanlara savaşı kazandırtabiliyorum, kimsenin haberi olmadan.

Ama saatlerce seninle konuşmak isteyerek, günü de sonsuz zaman dilimi içinde yalnızca 24 saate böldüğü için Sümerlere de küfrederek, her zerresini sana bağışlamak istiyorum. Gel gör ki o cümlelerin hakimi sayarken kendimi, karşında sözü bulamamış, ve sadece avlayan toplayan bir Neondartelden farksız hissediyorum.

Aptallığımı bağışla, ama bil saflık her daim aptallıkla beraberdir. Ve saf olan her daim temizdir. 

Aptallığımı bağışla, saflığımı kabullen!

Gecelere inci saç, 

gökyüzünde ayın bilmem kaçıncı evresi bu, ama hepsi ya Hilale kavuşuyor ya da Hilalden yeni ayrılmış.

Kavuşmakla ayrılmak arasındaki o an zerresinde yazıyorum sana 

Şarkıları bağışla şiirleri affet..