Ölüm bize her zaman korkunç gelmişti. Bir bilinmezliğe yolculuk yapmak bizi ölümle hiçbir zaman barıştıramadı Çünkü ölen insanlar tekrar canlanıp yaşayanlara o bilinmezliği anlatamazlardı .Ne kadar inançlı olursak olalım ölüm herkes için bir sır olarak kalacaktı.

   Poblenou mezarlığına ait bu heykelde ölümün bize şefkatli yanı lanse edilmiş. Hepimizin korkulu rüyası ölüm, bir genci kollarında tutmuş ebedi öpücüğünü konduruyor onun canını yakmaktan korkarcasına. Heykele baktığım zaman ölümün huzurla beni kucakladığını düşlüyorum . Peki ya ölüm bizi gerçekten böylesine şefkatle sarıp sarmalayabilir mi ? bu mümkün olabilir mi bir başka soru daha dönüp duruyor karanlık sularımda. ölümden bu kadar çok korkmamızın sebebi sadece işlediğimiz günahlar mı ?