Sana ihtiyaç duymak ve sana duyduğum ihtiyacı yere göğe sığdıramazken içime sığmasını beklemek. Benim içimde nereye koyacağımı bilmediğim bir sevgi var ve içimden taşıyor. Sen her seferinde o taşan yerlerden eksiltmeye uğraşıyorsun. Bunu neden yapıyorsun bilmiyorum. Açıkçası sana hak vermek için yollar bulmaktan çok yoruldum. Sana inat, eksilttiğin yerlerden filizlenen sevgime de çok kırgınım. Yine de en büyük kırgınlığım sana ve en büyük kırgınlığım sensin.

Biraz düşünmen söz konusu olduğunda bir başkasına şans verdiğin, yok saydığın her şey, senden medet umduğum her an kalbimi unufak etti biliyor musun? Dün mesela, sana gelmek istedim mezuniyetinde seni görmek, en azından sesini duymak ve sakinleşmek. Unufak oldum. Hani bazı fırsatlar vardır değerlendirmek istersin ama öyle engeldir ki her şey sadece istediğinle kalırsın. Nasıl buruk hissettiğimi, durup dururken nasıl hayatla bağlantımı kesip bu hissi kabul etmeye çalıştığımı bilemezsin. Bilmeni çok isterdim ama bilemeyeceksin. Bu hissi kabul etmekte çok zorlanıyorum. Böyle hissetmemi bile hak etmiyorsun. Bana dair hiçbir şeyi...

Seni çok seviyorum. Seni daha çok sevmekti tek arzum. Kötü hiçbir niyetim yoktu, sevgiyi sana yakıştırmak istemiştim. Bunu da hak etmedin, üzgünüm. Seni çok seviyorum ama kendime söz; böyle hissetmeme neden olan biri için daha fazla sevgi yeşertmeyeceğim içimde. Var olanları kurutacak ve üzerine beton dökeceğim. Sen yemyeşil bahçelere yirmi katlı apartmanlar dikilmesine layıksın artık. Benim kalbim senin için çiçekler açardı ama şimdi bir çöl kadar kurak. Eserinle gurur duy olur mu?