bir kitabı, metni, okurken çizmek hatta kenarına not almak o anı kayda almak gibi değil mi? yıllar sonra eline aldığın bir kitaptan çok daha fazlası oluyor. anılarını, duygularını hatta gençliğini eline alıyorsun. anımsamak acı verici olsa da inanılmaz bir tatlılığı da var. hisleri anmak, büyüdüğünü anlamak belki de böyle anlarda fark ettiriyor kendini. bakma, insan duvara dönükken kendi dünyasını görebilir ve bir manzara karşısında hiçliği de izleyebilir. her şey yerine oturuyor tüm eksiklikler yerini dolduruyor. her şey düzene giriyor. sadece, kendimi biriktirmekle içime biriktirmenin aynı şey olmadığını kabullenmem gerekiyor. her şey yolunda, her şeyden kastımca.