Anladım . Sevgisiz yaşamak cehennemi yaşamaktı . Sevgi ilhammış , nefesmiş, yaşamak sevgiymiş, ölmek ise yalnızlık . 21 yaşımda anladım . sevgi , sevmek her şeymiş . Yaşamın amacı ruhu doyurmakmış anneye, hiç olmayan babaya bağrını basmakmış yaşamak . Kardeşe sarılmakmış . 

       Ağlamak , hayatım boyunca ağladım , üzüldüm . Ağladıkça eksildim , zayıfladım, içim üşüdü . Şimdiyse ısınamıyorum . küçük sevgi kırıntılarına doyamıyorum . Çok acıktım eve dönüyorum.