Yaşatmak
Yalnızca dudakları kendiliğinden,
Seni seviyorum dercesine fısıldardı
Kendiliğinden akardı göz yaşı pınarlarından,
Her biri konuşmaktan çok uzaktalardı
Bedenini sevmezdi belki de içten içe
Ama bilmezdim sadece süslenişini izlerdim
En soğuk sabahlarda bile uyanıp,
Beni farketmesini beklerdim
Karşına geçip durabilsem tekrardan
Seni görmek,duyabilmek isterdim
Yüzümü çevirip duvarlara,sana sırtımı dönmezdim
Belki seni gözlerim kapalı ararken kendimi hiç kaybetmezdim
Yaşamak varmış sonunda en değerli anıları
Bazen koynundan gelen güzel parfüm kokusunu
Hep hayat dolu atan,iyilik fışkıran kalbini
Hala resimlerden bile konuşan gözlerini
Ebediyen yaşatmak istiyorum,
anneciğim.
~Adagio
Yorum Bırakın