intikam, kalpte çiçek açan bir kaktüs misali yer edinmiş bazılarında. kim dokunmak istese  batırıveriyor dikenlerini. sevmek kelimesinin artık toprak parçalarında yeri yok. yerini intikam ateşiyle yanan kalpler alır ve ne yöne çekmek istesen en can alıcı şekilde elini kanatır. bir bakmışsın sevmek uğruna kendini paralanmışsın. sevmek artık bu diyarda yeşeremiyor. elverişsiz toprakların ses tonları ve gözleri her şeyi anlatıyor aslında. en derinde saklanan acıların, çırpınışların olduğu yerde sevgisiz zambaklar yetişir. intikamla beslenen gözünü ateş bürümüş kalpler için de aynı şey geçerli. intikamın olduğu yerde sevgi sonsuzluğa uğurlanır. hiç geri gelemeyecek bir sonsuzluk yağmuruna tutulur ve elinden kayıp gider. hırs ve intikam gözünü öyle bir kapatır ki, gözünün önündeki zambakları göremezsin. hırs ve intikam gözünü öyle bir kapatır ki sevgisiz büyümüş olduğunu ancak hayatın acı verici yalnızlığınla anlarsın.  bazen tam tersi de olur; acı içinde yeşeren bir sevgi tomurcuğu seni hayata bağlar. acı insanı büyütür ama eski sen olamazsın bir daha. sevgi seni kalbine sığamayan bir çiçeğe dönüştürür.