Uzun zamandır yoktun, içimdeki varlığını saymazsak. Sen çünkü gitmiş olsan da şiirlerin, mektupların, şapkan, not defterin hep benimleydi. Bir akşamüstü kapım çaldı, karşıma dikildi biri, koluma dokundu. sendin. o sıcacık tenini hissettim kolumda, gözlerindeki ışıkta kendimi gördüm.  “seni bensiz bıraktığım için kendimi hiç affetmedim, kendimi sensiz bıraktığım için de kendimi hiç affetmedim. tek bir şeyi biliyorum o da seni tekrar mutlu edeceğimi. sana tekrar sevmeyi öğreteceğim. kendimi tekrar sana döndüreceğim.” Gerçekle rüya arasında kaldığımı düşünüyordum çünkü bu anların yaşanması için binlerce kez tanrıyla konuşmuştum. Gerçek miydi? derken cevabımı ter içinde kalarak uyandığımda anlamıştım. Gerçek olamazdı zaten ben bu rüyaları o gittiğinden beri her gün görüyordum. Çünkü o ölmüştü, kollarımda. Gerçek olacak kadar imkansız artık senin gelişin.