Kalabalığın içinde hiç birbasiniza çaresiz ve sefil hissettiniz mi kendinizi?Uzun zamandır böyle olan bir kişi olarak söylüyorum bu sözleri gerçekten aşağılık bir durum biryerde güzel herkesten herseyden uzak yabanci kalmak ama ne istiyorum ne arzuluyorum bilemiyorum son zamanlarda.Hayata karşı borçlu hissederdim hep kendimi o nedenle her zaman mutlu olmanın yaşama isteğinin hep üst düzeyde tutulmasını sağlardım kendi dünyamda. Ama gel görki şu zamanlarda tüm borcum silinmiş gibi hissediyorum.Aile,akraba,arkadaş herbirine ayrı ayrı isteksizlik duyuyor kendim için de bir şeyler yapmıyorum nedensizlik içerisinde amaçsızca bir yolda sürüklenip gidiyorum ve bu durum gün geçtikçe sıkmaya başladı canımı.Bir ışık diyorum her seferinde karşıma çıkan ışık artık çıkmaz oldu sadece ama sadece içip yatmak istiyorum nereye otursam nereye gitsem kime baksam herbiri boş ve anlamsız hayat bu mu gerçekten gösteriş meraklısı her ortamda sesli konuşan kendini bir bok zanneden makyaj güzeli kadınlar,hayatları sex üzerine kurulu sonsuz erkekler bu dünyanın sonunu hazırlayan tipler benim de böyle olmam mi gerekiyor sistemin gerektirdiği gibi basit ve sıradan mı bazen öyleyim aslında bazen tüm benliğimi kaybedip onlar gibi düşünüyor onlar gibi yaşıyor ve yaşlanıyorum sıkıcı ve monoton hayatın tam içinde hissediyorum kendimi tam merkezde onlar gibi olduğumu hissediyorum ben bu hayatı istemiyorum bile bile bunları gormemezlikten gelemem şimdi kapıyorum defteri ve kendimi o yalan dünyanın merkezine kitliyorum.