İnsan aynı döngüye tekrar girince anlıyor her şeyin boşa olduğunu. Bir şeyleri başarmak için çabalıyorsunuz ve başardım galiba diyorsunuz artık. Sonunda bir bakıyorsunuz aynı döngüye tekrar girmişsiniz. Bilmiyorum artık bazı şeyler tekrar tekrar önüme çıkıyormuş gibi hissediyorum. Bu düşünceye girdiğim için kendime fazlasıyla kızıyorum ama ne yapmak lazım, elimden ne gelir bilmiyorum. Bu düşünceye iten, sorgulatan nedir bilmiyorum ama bir şekilde kendimi içinde buluyorum. Her şeyi sorgulama evresindeyim. İçtiğim sudan, aldığım nefese kadar her şey. Ne kazandırıyor bu durum bana ? Şimdiden söyleyeyim hiçbir şey kazandırmıyor. He kazandırmasına da gerek yok artık. Bir şey kazanmak için sorguladığımı düşünmüyorum. Artık şunun kanaatine vardım. Benim doğal halim bu bir şeyleri sorgulamak. Canımı fazlasıyla yakıyor. En derinine kadar ama doğalım bu yapacak bir şeyim yok. Önceden var derdim elimden bir şeyler gelir belki derdim ama artık umut tükendi, artık elimden bir şey gelmiyor denemeyi de bıraktım galiba artık. Çok tutmak istemiyorum. Ki zaten öyle süslü cümleler de kuramam. Aklımdan ne geçiyorsa burda. Yazıların dağınık olma sebebi de hep bunlardan dolayı. Samimi...

...Elimizden bir şey gelmez
Dilimizde şarkılar
Sonumuz yoktu bizim
Kaderin de hakkı var
Yine de insan sorar işte öylesine...