Karanlık sanatlardan dokunur benim tozlu sayfalarım,

Dokunanı alır götürür dünyasına.

Artık adımını attıktan sonra ne sen eski sensindir ne de dünya.

Gaipten bilmeceler, kaynağı belirsiz sesler,

Her kafada binbir düşünce; benimkiler kemirgen...

Yitik zaman, yitirilmiş özütler;

Bomboş bedenler dolu sokaklar, ruhları neredeler?

Ne insan görünür olmuş ne beşer 

Her şey kaybetmiş benliğini hiçten de beter...

Onca yazılmış kitap, özlü sözler 

Birer ağıt olmuş dudaklarda, yitip giden insanlığa.

Onca dikilmiş gökdelen, birer anıt olmuş mezarsız naaşlara.

İnsanlıktan çok yaraşırdı kendi diktiği puta tapmak,

Aynı taştan, aynı yaştan; topraktan uzak, fıtrattan uzak kalmış insanlığa...

M.Y