Ben kendime bir bıçak biledim.
Ben kendime bile kaçak gibiydim.
Seni bir defa gördüm mü tüm dertlerimi unutacak gibi....

Ben seni bulmadım ve de hiç duymadım.
Bir üfledin mi ruhuma aklım oynardı yerinden
Ben seni görmedim ve de hiç tatmadım.
Bir sen vardın dokunan bu nazlı tene; birde hasret sensizliğimi dolduran.

Bir gidişin vardı ömrümden, hiç kalkmadın ki gönlümden,
Ben seni bilmedim ama sensizlikle de sınanmadım; hiç gitmedin ki benliğimden...

Ben kendime sağırdım, senin kelimelerine muhtaç,
Ben kendime kızardım sana kırıldıkça,
Kendi kendime azaldım her yeni gün doğdukça
Așka bulandım azaldıkça

Bıçak elimde
Kaçak elinde
Ben kurban oldum
Sen bana sunuldukça

Ben hayran oldum
Ben azalıp, sen çoğaldıkça
Ben yok olup, sen kaldıkça.
Hiç sana sahip olmadım,
Sen ellerinle tutarken.
Bir defa göz değdirmedim,
Aşkınla titrerken.

Ben nazardan anlamam nazlıyken,
Ben güzelden anlamam sanrıyken.
Bir seni bil(e)medim bir de sensizliği.
Bir sana doyamadım bir de aşka bulayıp tekrar tekrar gidişine...

M.Y