insan hep yaşar sanır

ecel geç kalanı tanır

yazılan satırlardan

eksik kalan utanır

acı nedir bilmeyen

bir ezgi bile sezmeyen

yalnız bir parça kefen

ölülerden utanır

aşk ecelle savaşır

muğlaklara karışır

bir ahmağın arkasından

yas tutanlar utanır

unutulmak ecelse

yürek aklı keserse

aydınlık günden sebepse

ay ışığından utanır

ister dağlara bağır 

ister allahı çağır

aşk seni buldu ise

ölüm aşktan utanır