Yaktım da kendimi yetemedim
Küçümser baktı bana ateş gözlerin
Kül oldu önünde buneva
Ahu efganım göğe vardı da
Uğramadı mı bir sana
Dumanım tüttü
Hutame oldum harlandım
Sana çatamadım
Ömr-ü Cahim çektim de
Sana duyurmadım
Dayanmadı buna ne gönül ne har
Mum oldu bu mazlum yar
Rotamda devranca yanan yıldızlar
Mahzun umuyorum onlar beni anlar
Bilmiyorum önde ne var
Geride ne eder eski yar
Aklın köşesinde bir fotoğrafı durur
İşi mi yok ruhumu boğar
Bazen yaşadıklarımızın bizimle birlikte biricik olduğunu düşünürüz. Ama sanatın buluşturduğu kalpler kadar güzeli yoktur aslında. Yazdığın şiir hayatımın çok önemli bir gününde karşıma çıktı. Buna sebep olduğun için teşekkür ederim.