ulaşılamazlık

sessizdir duygular daima

insan kendini bulamayınca

aşkın tunç kapısını zorlar

sanar ki aşktır 

onu bu ulaşılamazlıktan kurtaracak

kurtulmaz kurtulamaz

aşk kimseyi kurtarmaz

bir dert ve elem denizidir

uzaktan bakınca aşk gönürür

ne zamanki çıkarsın dünyadan

bakarsın gökten

o zaman anlarsın ki

dünya düz değil

gördüklerimiz göreceklerimiz

bir yanılgılar silsilesinde

ipe asılı çamaşırlar gibi

bir ileri bir geri

ve gün ışığı olmadan anlayamazsın

çamaşır kuru mu ıslak mı

dokunursan belki anlayabilirsin

ama her aşk da dokunmayla olmaz

hissiz aşklar da vardır

dokunuşla ortaya çıkmayan aşklar

işte budur insanın aşk sandığı

sadece zavallı bir his; şehvet

kimse bulmamıştır aşkı

çünkü yoktur

yalnızca şehvet ve sevginin harmanlandığı

belirsiz boğuk ipince bir çizgi

varolmayan şeye ulaşamazsın

tıpkı ımraklarından şarap akan cennet gibi

rahatlatır var olduğu hissi 

tıpkı aşk gibi

hep bir arayış içinde 

sağa sola yalpalanıp 

tekrar dikelip koşarak aradığın

uğruna bir devrimci ateşine düştüğün o his

o ulaşılamazlık

ve yine aşktır insanın kendine saygısını bitiren

insanı insandan koparıp 

kendine düşman eden