Ah benim içimde büyüttüğüm,

Açıklamak istedim çok söylemek istedim. Kimsenin bilmediğini tek sen bil istedim.Denedim. Başaramadım. Biliyor musun Bir fotoğraf karesi var sen ben çocuklar. İlk sen çıktın kareden sonra bizim çocuklar . Karardı siyaha döndü fotoğraf simsiyah oldu. Engel olmaya çalıştım ama her geçen gün daha da karardı. Tek ben kaldım o fotoğraf karesinde. Her yerde yanımda taşıdım. Tekrar aydınlanır belki diye. Sonra baktım sana sen kararmışsın meğer. İçimde büyüttüğümmüş aydın olan sen. Onu koydum fotoğraf karesine. Güneş açtı bir anda ama çocuklar yoktu. Kıpkırmızı kalmıştı onların alanı. Sorguladım hep neden? Sonra cevabı karşımda belirdi. Sen izin vermiştin. Benim ne çıkabildiğim ne de verebildiğim bu dünyada sen o fotoğraf karesinin altından yakmıştın ateşi. Çocuklar mı? Çocuklar o yangında kırmızı sonsuzluklarına bürünmüşlerdi geri alamadım. Eğer sahip çıkabilseydin o fotoğraf karesine nefes alırdı bizim çocuklar.