Gümüş yaprakları tozlanmış gençlik romanımın 
Rustik bir otel barında içilen çay ile telafisi
Zor içimde yapay bir derinlik taklit ettiğim herkes
Kireçlenmiş itiyatlar, rekatlık hovarda, Maçka’daki köfteci…
Bunaltıyor beni hududu aşan bu nükte gayreti

Bütünümden tecrit edilmiş realite parçası
Kulağıma yabancı bu, yeni evin sesleri
Mavi damarlar, ıslak dudaklar, aynı mahallenin çocukları 
Kimseye yaramıyor bu; uydurduğum infirat romantizmi 

Kibarlığımdan sıyrılmış masumiyet budalam
Ağlamadan, dişimiz kamaşmadan
Kokusu gitmeden gittiğim şehirlerin üstümden…
Küçük bir çocuk uygunsuz, sahipsiz yine
Yemeklere konmasın sarımsak, ben sevmiyorum diye 
Mutedil düşür öfkeyi kalbine, günahları göğsüme tohum eden sensin
Kopsa da bağlamından tümcelerim
Mutlu olmak isteyen herkes önünden yesin.