bir fotoğraf çekmiştim, farkında değildim dünyamın değişeceğinden

sana gelince;

Sen kaçınca her şeyin biteceğini zannettin

kaçtığın yerin içim olduğunu bilmiyordun

utangaç attığın adımlar seni bana getirdi

seni bulduğumu zannettim

her adımda ruhundan bir parça bıraktığını söylemişti dostlarım

inanmadım

seni buldum

içim gitti

zihnim sessizce senden arınıyorken

dünyanın en mazlum

en sessiz kızı olan sen

hiç olmadığın kadar geveze olmuştun yüreğimin içinde

bir cuma gecesi

Kadıköy'de biryerlerde 

günün ilk ışığına varana kadar muhabbet ediyorduk seninle

gün doğarken sen susuyordun

saçların yakalanmasın diye güneşe

güneşten kaçarken

gözlerin kapanıyordu

 

bir fotoğraf çekmiştim, farkında değildim dünyamın değişeceğinden

sana gelince;

Havva anadan çalmıştın cüretini

çırılçıplak yalvarıyordun bana

biraz daha harap olalım

yetmezdi perişanlığımız

fısıltıların parıltısına bin sevda harcadım

sonunda bütün dünya bana yük oldu

sana gelince

bana yazılmış olan şiirlerin yokluğunda 

kayboldun 

 

bir fotoğraf çekmiştim, farkında değildim dünyamın değişeceğinden

bize gelince;

Dünyamızda kara bulutlar dolaştı

ben yağmur bekledim

sen büyük ağaçlar aradın

aşkı ıslanmakta aramak delilikti kuru bedeninde

yüreğini sakladığın duvarların ardına ulaşmaya çalırken kaybettim sana ayırdığım nefesimi

o nefesle yazdığım bütün şiirlerim

beni görmediğin gözlerinin alevinde tutuştular

sıcağı sana

isi bana kaldı

 

bir fotoğraf çekmiştim, farkında değildim dünyamın değişeceğinden

bana gelince;

yalnız kaldım

küçücük dünyandı içimde büyüyen

basit hayallerin kaldı elimde avucumda

bekledim

gelmeyecektin

beklemiş olmanın gururunu yaşamak istedim

hayatı yaşamak

hissetmeye olan arzum

ölüm korkumu yeniyordu

yalnızlığa olan korkum yanıma dost kaldı

yatak odama hep bir yel esti

ama hiçbir rüzgar seni geri getirmedi.

 

bir fotoğrafını çekmiştim farkında değildim dünyamın değişeceğinden

sona doğru gelince;

benden gitmeye karar verdiğini sonsuza kadar hapsettiğimi

sen gittikten çok sonra anladım

fotoğraftan giden sen

fotoğrafta kalan ben oldum.

 

bir fotoğraf çekmiştim, anlamıştım dünyamın değişeceğini

gelince;

tarifi zor elemler okuyordum gözlerinden

yakıştıramadığım eller kokluyordu burnum

dilini bilmediğim sözcüklerle doluyordu artık kulaklarım

bir oyuncak verdim sana giderken

ağzından duyduğum sesin, sana ait son sesti

taşa tuttular beni

ben o sese yıllarca tutundum

idamlar aldı sevdamı

yenik düştüm

bir kedi

bir oyuncak 

bir de seni uğurladığım denizler kaldı benden sana

bana ise o sesin kaldı senden hatıra

o sesle uyudum yıllarca

geçen yılların sonunda

sana derin, rüyasız uykular

bana geceler hediye kaldı

bir fotoğraf çekmiştim

sona gelince;

farkında değildim

ölmeden önce çektiğim son fotoğraf olduğunu