Bazen sadece yoruluruz;her şeyden ve herkesten 

Kaçmak isteriz,kaçamayız;bırakmak isteriz hepsini,yapamayız

Ağlarsınız,yetmez;

Kimse duymaz sesinizi,kendi sesinizi bile zor duyarsınız ya da duyamazsınız 

Kocaman bir kalabalığın içinde yapayalnız olduğunuzu hissedersiniz

Huzur veren cinsten değildir o yalnızlık,iliklerinize kadar üşütür tıpkı uçan balonun elinizden kaçması gibidir,tutamazsınız öylece izlersiniz en içinizde hissettiğiniz o yalnızlığı.

Kendinize bile yabancı gelirsiniz o an hislerin içinde,düşüncelerinize hakim olmak ise imkansızdır o an.

En garip olan şey de,kısa süre sonra bu kadar acı içinde hissettiğinizi unutup ya da ondan öncekileri ,o anları hiç yaşamamış gibi devam etmektir.Tekrardan pollyanna oluveririz ta ki diğer fırtına gelene kadar.

Bu döngü içinde sürer her şey 

Kendinize bir amaç belirler,alacağınız dersi alıp döngü tamamlanana kadar yaşamaya devam ederiz sadece.

Her şey döngü meselesi.