Bu kolaj çalışması, insan algısının sınırlarını sorgulayan sürrealist bir ifade niteliği taşıyor. Tek bir devasa göze indirgenen yüz, hem gözetleyen hem de gözetlenen olma hâlini simgeliyor. Arka plandaki dalgalı siyah-beyaz desenler, bilinç ile bilinçaltı arasındaki geçişleri hatırlatırken, doğa unsurları gerçeklikten kopmamış bir bağ sunuyor. Uçuşan güveler ise karanlıkla, dönüşümle ve kırılganlıkla ilişkilenen simgesel bir anlam katıyor. Çalışma; göz, görme ve görülme metaforları üzerinden bireyin dünyaya bakışını, zihinsel karmaşayı ve varoluşsal sorguları izleyiciye hissettirmeyi amaçlıyor.