Pandomim, pantomim ya da mim sanatı olarak da bilinen ve sanatçının kendini sözsüz olarak mimikleriyle, el kol hareketleriyle ve ifadeleriyle anlattığı bir sanat dalıdır. Mim sözcüğü Grekçe'de yer alan mimeisthai kelimesinden gelir ve anlamı temsil etmektir. Pantomime sözcüğü ise Fransızca'dan Türkçe'ye geçmiş ve taklit etmek anlamındaki sözcüktür. Pandomim, eski Yunanistan'da milattan öncesine kadar uzanan bir tarihi geçmişe sahiptir. Bu sanat ilk zamanlarda yalnızca iki ya da üç kişinin oynadığı müziksiz ve sözsüz olarak doğayı taklit etme eylemi şeklinde icra edilmekteydi. Kadın ya da erkek oyuncunun öncelikli hedefi izleyiciyi eğlendirmekti. Romalılar döneminde mim sanatı yerini ilkel, ciddi bir amaç gütmeyen ve tek hedefi eğlence olan farsa bıraktı. Bu gelişmeyle birlikte oyun süreleri uzadı ve sahne sayıları da artırıldı. M.Ö 1.yüzyılda Liberius ve Syrius, mim sanatını bulunduğu noktadan çok daha ilerilere taşıyarak günümüzde tanımlandığı şekliyle pandomim noktasına getirdiler. Hristiyanlığın yayıldığı dönem, sanat ve bu sanatın sanatçısı insanlar için sancılı bir süreçti. Çünkü kiliseler için bu sanat, dini gelenekler ve inançlarla dalga geçen, gerçekleri yansıtmayan bir sanattı. Sanatçıların aforoz dahi edildiği bu dönem sonrasında pandomim unutulmaya başlandığı şanssız bir dönemden geçti. 16. yüzyılda, İtalya'daki Rönesans tiyatro etkinliklerini profesyonel bir şekilde halkın içinde sürdüren Commedia Dell’Arte toplulukları tarafından İngiltere ve Fransa'da tanıtılmaya başlandı pandomim. 18. yüzyılda İngiltere'de pandomim kapsamına çok hareketli komediler de alındı. Dönemin kemikleşmiş ve seyirciyi kahkahaya boğan birtakım karakterleri modern pandomimle beraber gözden kayboldular. Fransız İhtilali'nden sonra pandomimin yükselmesinin ana sebeplerinden bir tanesi de bu sanatın sözsüz gösterime dayalı olması ve politik ifade tehlikesi barındırmamasıydı. 19. yüzyılda pandomim saray balesinin ve sirklerin unsuruydu. Sirklerdeki sahneler birçok karakterle beraber egzotik hayvanların da göz doldurduğu bir biçimde sahnelenmekteydi. 20. yüzyıldaki gelişmelerle beraber sanatçılar daha saf bir pandomim tanımı üzerine yoğunlaşmışlar, fakat pandomim kadar geniş bir sanatı daraltmak sanıldığı kadar kolay olmamıştır. Çünkü pandomim yalnızca kendi tanımı çerçevesinde icra edilen bir sanat olmayıp akıcı bir şekilde dansa ve akrobasiye de dönüşebilme özelliğine sahiptir. İletişimin en temel unsuru dili, gönüllü olarak kullanmadan kendini ifade etme sanatı olan pandomim, şüphesiz ki çok güçlü mimikler ve ifade yeteneği gerektirmektedir. Durmaksızın yaratma eylemini içinde bulunduran bu sanat, bedenin kimi zaman bir nesneye kimi zaman ise bir duyguya hayat vermesiyle ve temelleri tiyatrodan çok daha eskiye dayandığı için insanlığın sahnesel anlamda gelişiminin izlerini de üstünde taşımaktadır. Kaynak: 1