Bu sene on sekizincisi düzenlenen Filmekimi kapsamında gösterilen filmlerden biri de Swallow (Saplantı). Carlo Mirabella-Davis'in ilk uzun metrajlı filmi, dram-gerilim kategorisine dahil edilse de daha çok dram ögeleri barındırıyor. Yüzeysel olarak bahsedecek olursak film, mutluymuş gibi davranan, geçmişiyle yüzleşmekte sorunlar yaşayan bir kadının, Hunter'ın (Haley Bennett), psikolojik durumunu anlatıyor. Hunter, ev ile ilgili her şeyle ilgilenen, akşamları işten gelen kocasına yemekler yapan, bir ev hanımıdır. Hamile olduğunu öğrenmesinin ardından yabancı nesneleri yutmaya (pika sendromu) başlamasıyla olaylar patlak verir. Bir yandan nesneleri yutmasına neyin sebep olduğunu anlamaya çalışırken bir yandan da geçmişini kabul etmeye dair adımlar atmaya çalışmaktadır. Yazının bu bölümü, filmi henüz izlemeyenler için sürpriz gelişmeler içermektedir. Hunter'ın görüştüğü kişiler sadece eşinin oldukça zengin ailesi ve yine eşinin iş yerindeki arkadaşlarından oluşuyor. Kayın validesi Hunter'ı, oğlu için yeterli görmüyor ve bunu her fırsatta Hunter'a hissettiriyor. Aynı şekilde kayın pederi Hunter'ı, aile şirketleri için yeni bir CEO sağlayacak insan fabrikası olarak görüyor. Hunter'ın eşi ona çok değer veriyormuş gibi görünse de toplumun iş bul, evlen, çocuk yap standartlarına uymak amacıyla Hunter ile evliliğini sürdürüyor. Çünkü Hunter, tüm ev işlerini tek başına yapan, güzel görünümlü ve yakın zamanda hamile kalmış, geleneksel bir kadın. Yönetmen Davis, Hunter üzerinde yarattığı iyi bir eş ve anne modeliyle, hayattaki tek başarısı evlenmek ve ardından çocuk yapmak olan kadınları önden bir eleştirerek filme başlıyor. Hunter sosyoekonomik olarak eşine bağımlı olduğu için onu her yönden mutlu etmek istiyor. Her zaman çok düzenli ve temiz olan evin dekorasyonunu eşinin seveceği şekilde tasarlıyor, onun sevdiği yemekleri yapıyor ve sırf o istiyor diye kendisinin istemediği bir bebeği taşıyor. Çok zengin olmalarına rağmen Hunter'ın, koca evi tek başına temizlemesi ve evde olduğu tüm zamanlarda bile şık giyinmesiyle, ev kadınlığını hayatının başarısı olarak gördüğünü ve takdir görmek istediğini anlıyoruz. Hunter içten içe bebeği istemediği için ona zarar vermek adına çeşitli nesneler yutmaya başlıyor. Eğer bebekten kurtulabilirse bu onun için başarı sayılacak. Bu anlamda yuttuğu her farklı nesne aslında Hunter'ın başarı listesine teker teker eklenmiş oluyor. Hayatındaki tek başarısı çocuk yapmak olan kadınlara karşı, çocuktan kurtulmayı başarı olarak gören Hunter karakteri, bu sefer de geleneksel kadının dışına çıkıyor. Yönetmen, Hunter karakterini öyle ince işlemiş ki, toplumun normlarına uyan kadın modeli ile bu modelin dışına çıkmaya çalışan kadın modelini aynı karakter üzerinden anlatıyor. Hunter'ın nesneleri yutmasındaki bir diğer sebep ise daha mental bir unsur barındırıyor. Olduğu gibi sevilip sayılmak isteyen Hunter, çevresinden duyduğu olumsuz sözlerin ve gördüğü kaba davranışların üstesinden gelmek için onları yutuyor. Mecaz anlamda değil gerçek anlamda yutuyor. Her bir nesne aslında Hunter'ın çevresindekilerden aldığı kötü bir sözü, davranışı, insanlardan gördüğü saygısızlığı ve umursamazlığı temsil ediyor. Hunter, onları yutarak ve işlemin sonunda dışkısıyla buluşturarak bu insanları aşağılıyor. Eşine, kayın validesine, kayın pederine, kısacası kendisini kötü hissettiren herkese karşı üstünlüğünü bu şekilde sağlıyor. Hiçbir gelir kaynağı olmayan Hunter, gidecek hiçbir yeri olmamasına rağmen evden kaçmasıyla, içlerinde zaten var olan cesareti kadınlara göstermek istiyor. Bebekten kurtulurken, kadınlara, yapmayı istemedikleri hiçbir şey için zorlanamayacaklarını anlatıyor. Kısaca özetlemek gerekirse, Swallow, modern dünyanın kalıplaşmış çizgilerine feminist bir yaklaşım sağlayarak istediklerini aktarabilen bir yapım olmuş. Yönetmen Davis'in, çok fazla metaforun arkasına gizlenmeden yaptığı anlatımı, Swallow'un fazla beklentiye girmeden tadında bir ilk uzun metrajlı film olmasını sağlamış.