Orhan Kemal çocuklarının sünnet masrafları için kitaplarını satar, arkadaşlarından borç alır… paragöz sahaflar hakkında ne kadar da güzel söylemiş…

–
Fikret Otyam'ın ‘Arkadaşım Orhan Kemal ve Mektupları’ adlı kitabından: alıntı:

12 temmuz 1956 Orhan Kemal’in not defterinden;
“Kambur kambur üstüne. Bir de çocukların sünneti bindi. Nuriye, (Haydar Sinemasında sünnet yapılacak. Çocuk başına on beş lira,) demişti.
İyi bir fırsat. İyi bir fırsat ama. otuz papeli denkleştirebilirsem. Ev kirasını kardeşim Uğur’dan getirttim.
Yüz elli lira. Yüz yirmisi kiraya, otuzu da günlük masraflara gitti. Düşündüm, taşındım, aklıma zavallı kitaplarım geldi. Dört paket halinde Sahaflara götürdük Erol‘la. Altmış liralık kitabı on beş liraya verdik. Sonra otuz lira da Edip'ten aldım. Şair Edip Cansever çok iyi bir arkadaş. Mert. Ona da yüz elli lira borçlandım.

Borç, borç, borç. Vaziyet şu:
Avukat M. AH Cimcoz: 1000,
Sabahattin Eyüboğlu: 400.
Uğur: 150.
Edip: 150.
Lütfü: 20.
Melih: 50

Belki fazla değil ama beni çok üzüyor. Kitaplarımı satınca öderim belki. Kitapçılar da çok isteksiz. Zaten Remzi’den başka da istekli yok. Şaşılacak şey. Gûya tanınmış, sevilen, aranan bir imzayım.
Yazarla okuyucu arasında o kadar çok (lüzumsuz) var ki. Yazarın sırtına binmiş hepsi. Hepsi yazarın zararına kazanıyor. Şimdi de «kağıt yok» teranesini tutturmuşlar…

Olur İnşallah!”
–