Vadideki Zambak, asla başladığı gibi bitmeyen bir aşk kitabı. Kitabın başlarında klasik bir aşk gibi görünen ama ilerleyen sayfalarında aşk kitabından ziyade geçmiş yüzyılın ve gelecek yüzyılın insanların iç dünyalarında ve birbirleryle olan iletişim biçimlerini, aşklarını, sevgilerinin bakış açılarını çizen bir Fransız tablosu gibi. Vadideki Zambak; insanların aşka karşı, umuda karşı mücadalesini vermiş gibi yoruluyorsunuz. Kimi zaman küçük kaçamak içinde buluyorsun kendini kimi zaman evin küçük pencerede perdeyi aralayıp bahçedeki sohbeti izliyorsun.
Vadideki Zambak,Acaba aşk kitabı mıydı yoksa iki ilişkilerin nasıl olması veya olmaması gereken bir ilişkiler kitabı mıydı? Hatasız ilerlemek, ilişkilerimiz içinde var mıydı yoksa. Yoksa aşk için evlilik bir sınır mıydı  aşk için evlilik değilde ilaha olan bağlılığımız mıydı hayır yoksa bedenimizin bir parçası olan çocuklarımız mı? Yasak aşka karşı koyulan mücadele hangisi daha ağır basıyor. Yasak aşkta karşı tarafı uzak tutmak yeter miydi? Küçük dokunuşlar, küçük jestler, kaçamak bakışlar yasak aşkın birer habercisi midir? Karşı tarafa duyalan sevginin sınırını nasıl cizebiliriz ki nasıl engel olabiliriz? İnsan nasıl daha az sevilebilir veya nasıl başkasına beni daha az sev diyebilirsin ki? Sana yapılan fedakarlıkları görmezden gelmeyi başarmak için kendinden ödün vermek bu aşkın önüne engel olabilir mi? Onu kendinden uzaklaştırmak, ona hayat dersleri vermek için yazılan mektuplar yeter mi? Peki aşk, sevgi, bağlılık git dediğinde gitmekte var mı, yoksa git başkasını sev ona bağlan demekle dürüst müyüz? Bunu yapan insana kin beslemek ihanetle suçlamak ölümüne sebep olduğunu söylemek aşkın içine dahil mi? Erkek için bir anne bir abla bir hayat arkadaşı olmak ama hayat arkadaşı olamamakta sonsuz sevgiye dahil mi? Aşkının kıskançlığından ailenize,çocuklarınıza veya eşinize bir yana bırakarak kendini ölüme süreklemek aşkın içine dahil mi? 
Vadideki Zambak, en önemli vurgusu ise ideal olan insanı bulmak için gönülden gönüle gezmek bizi nereye sürükleyebilir? Ararken geçtiğimiz gönül duraklarındakilere haksızlık etmiyor muyuz? Peki ya onların duyguları, emekleri boşuna mı? Gönül kırıklıklarına bu işin cabası mıdır? En sonunda doğru insan hangisiydi yoksa hepsinin birer özelliklerini bir insanda aramak mı doğrusudur? En korkutucu yani bu duraklarda gezerken hiçbir zaman mutluluk otobüsün gelmeyeceği durakta beklediğinin farkına bile varamamak değil midir? 
Vadideki Zambak; kafamızdaki, ilişiklerimizdeki, aşklarımızdaki sorular cevabını aramaktır.