Sanırım, Athena zamanına o dönemlerde liseye giden abimle başlamak daha yerinde olacaktır. Beni, bir sağa bir sola sallayan bu grupla o tanıştırmıştı. Abimin, Türk Rock müzik zamanının altın çağlarını yaşayan gençlerinden oluşu, büyük bir şanstı benim için. O, geniş müzik yelpazesiyle gördüğüm en iyi  kaşifti. Athena'nın da "Tam Zamanı Şimdi" albümü nokta atışı olmuştu. Odamızda, bilgisayar oyunlarının bizleri şaşkın çocuklara çevirdiği yıllarda, bir oyun oynandığında arkadan hep bir müzik çalardı. O oyunlardan "Midtown Madness" araba yarışı oyunu hala bu albümü işittiğimde zihnimde canlanır istemsizce. 

     2000'lerin başında, yeni çıkan müzikleri ve albümleri takip etmek, epey zahmetli bir meseleydi ve bu sebepten dolayı onun alıp getirdiği CD'lerle birlikte müzik hazinem genişliyordu. Sürekli neşeli, hareketli ve bir o kadar da zıplama dolu Athena keşfi zamanlarım; çılgınca, şımarıkça ve  eğlenceyle dolu çocukluğumun hep müzik kaseti niteliğindeydi. Ve hala kendini tazeleyen yenilikçi bu adamları tanımak ne şanstı be!

    Televizyonda ise klipleri çıktığında kendimi çok şanslı hissetmekle birlikte, o kısa periyotta gözümü ve kulaklarımı onlardan asla ayırmazdım. Sizlerde de bu heyecanla, hep o öğlen saatlerinde veya akşam yorgunluğunu atmak için televizyona baktığınızda, acaba sevdiğim şarkının klibini izleyecek miyim düşüncesi yok muydu? Aklına ilk kim geldiyse, belki yazarsan o grupla ilgili ilginç bir hikaye, benim için iyi bir okuma olur; tabi üşenmezsen. 

    "Haydi yeter, haydi                                                                                                            

     Tam zamanı  şimdi"

sloganlarıyla söylenen şarkılar, ve futbol topumu çalmaya çalışan o benden uzun,  (tam bir küfürbazdım aklıma ne geldiyse o küçüklükle söylemiştim), ulan bu bana ne yapabilir diye elimden topu alıp, toz olup gitmişlerdi. Neyse bu olaydan aklımda kalan; bir fotoğraf:  duvara dizilmiş, bizim mahalleden; korkak ama güzel eğlendiğimiz çocukluk arkadaşları, bir diğer fotoğraf ise küfürlerle uğurladığım  aşağı mahalle çocukları... Neyse ki onlarla, bir zaman sonra maç yapmıştık ve kazanmıştık. Defalarca da oynadık sonra kaybettik, kazandık önemli değildi. O olaydan pişman olmalarından dolayı, asla kin tutmadım, hep eğlendim. Ah yaşamak var ya diye geçti oyunlarla o heyecanlı çocukluğum. Slogan şarkısıyla beraber, coşkulu ve tüm sadeliğiyle Athena keşfi, zaman diliminde hep canlılığını koruyor...