Ateşten Eli Yanan Çocuğun Ateşi Sevdiği Roman: Dorian Gray'in Portresi
1
- Dorian Gray, "Ne hazin!" diye mırıldandı gözlerini kendi portresinden ayırmadan. "Ne hazin şey! İhtiyarlaşıp, çirkinleşeceğim, iğrenç olacağım. Oysa bu resim sonsuza dek genç kalacak. Şu haziran günündeki yaşından öteye gitmeyecek... Öbür türlü olabilseydi! Sonsuza dek genç kalan ben, ihtiyarlayansa şu resim olsaydı!"
- Var olan her güzel şeyin ardında acılar gizliydi. En sıradan çiçeğin açması için dünyanın çile çekmesi gerekiyordu sanki...
- "Bilmek her şeyin sonu olur. Çekici olan bilmemektir. Sis her şeye harika bir güzellik katar."
- "Ya da insanın yolunu şaşırtır."
- "Bütün yolların sonu aynı noktaya çıkar, biricik Gladys."
- "Ya o nedir?"
- "Hayal kırıklığı."
- "Keşke sevebilsem!" diye bağırdı. "Ne var ki sevebilmek tutkusunu yitirmişim sanki, sevmenin ne olduğunu da unutmuşum. Kendi kişiliğim omzumda yük olup çıktı. Çok kendime yönelik oldum. Kaçmak, uzaklaşmak istiyorum, unutmak."
- İnsan aşık olduğu zaman hep kendi kendini aldatmakla işe başlar, başkalarını aldatmakla sona erdirir. Dünyamızın romantizm dediği işte budur.
- Dünya kitap raflarında saklıdır. Oysa biz dünyadaki şeyleri okumayı değil, görmeyi seviyoruz.
- Her birimiz Cennet'i de Cehennem'i de içimizde taşıyoruz.
- Seni sahiden tanıyor muyum acaba? Bunun yanıtını verebilmem için ruhunu görmem gerek.
- Ölümden korkum yok benim. Beni dehşete düşüren ölümün gelişidir. Ölümün o dev kanatları çevremizdeki şu kurşun gibi ağır havanın içinde kulaç atıyor sanki.
- "Bu gece günceme yazacağım."
- "Neyi?"
- "Ateşten eli yanan çocuğun ateşi sevdiğini..."
🖤