27 Ekim 1932'de Amerika'da dünyaya geldi Sylvia. Çocukluğu boyunca yaşadığı ruhsal durumlar onu bir gölge gibi takip etti ve peşini bırakmadı.
Hayatı boyunca küçük yaşta kaybettiği babasından nefret etti ve ilk şiirini de ona yazdı. Çocukluğunda gördüğü ilgisizlik, sevgisizlik onun doğumundan ölümüne kadar manik-depresif bozuklukla mücadele etmesine sebep oldu.
İlk intihar girişimini 1950 yılında, bursla girdiği Smith Koleji'nde ikinci yılında gerçekleştirdi. Ruhsal açıdan berbat haldeydi. Bir akıl hastanesine yatırıldı ve tedavi gördü. Duygusal ve karamsar bir dili vardı. Mezun olduktan sonra şiirlerini Cambridge Üniversitesi gazetesinde yayımladı.
Daha sonra o büyük aşkı Ted Hughes ile tanıştı. Böylece Sylvia için sancılı günlere çok az kalmıştı. Ted, Sylvia için bir sığınak, bir liman ve arkasına yaslandığında güvenebileceği bir duvardı. Ancak bu duvara çarptığında paramparça olacağını bilmiyordu...
Ted de Sylvia gibi şair ve yazardı. Birbirlerinin eserlerini okudular, incelediler, eleştirdiler ve desteklediler. Her açıdan kusursuz bir ilişkiydi. Tanıştıktan 2 ay sonra da evlendiler. İlişkilerinin güzel tarafını Sylvia'nın dilinden bir mektupta görmek mümkün: "Daha önce hiç olmadığı kadar güzel şiir yazıyorum ve çok iyi durumdayım çünkü dünya üzerinde kendime denk olabilecek bir adam bulduğum için kendimi güçlü hissediyorum"
Ancak çiftin ilişkisi oldukça dengesizdi. Evliliklerinin ardından Sylvia kıskançlık krizleri geçiriyordu. Oğlu doğduktan sonra boşanma işlemleri bile başlattı. İkilinin iki çocuğu oldu fakat Ted, evden soğudu ve Sylvia'yı aldatmaya başladı. Bu dönemde Sylvia kendini yetersiz görmeye başladı. Oldukça verimsiz olduğunu düşünüyordu. Aynı zamanda Ted'in gölgesinde kalmıştı.
"Tıpkı bir kasırganın merkezindeki sakin bölge gibi durgun ve bomboştum, çevremdeki karmaşanın içinde yuvarlanıp gidiyordum."
Plath ve Hughes çiftine Assia ve David Wevill çifti komşu olduğunda, Assia ve Ted arasındaki çekim bir ilişkiye dönüştü. Bu son ihanet, Sylvia'nın da sonu olmuştu.
11 Şubat 1963 sabahı her şey yolundaymış gibi uyandı ve ikinci kattaki çocuklarının kurabiyelerini ve sütlerini önlerine bırakıp çıktı. Fakat her gün yaptığından farklı olarak odalarının altta kalan boşluklarına havluları bastırdı, bantladı. Aşağı mutfağa indiğinde fırının gazını açıp kafasını fırına sokarak kendi isteğiyle yaşamına son verdi.
"Hani kent her saniye biraz daha küçülür ama insan gerçekte kendisinin küçükldükçe küçüldüğünü, yalnızlaştıkça yalnızlaştığını, bütün o ışıklardan ve o coşkudan saatte bir milyon kilometre hızla uzaklaştığını hisseder ya; onun gibi bir şey işte."
Sylvia'nın ölümünden sonra Ted ve Assia ilişkilerine devam ettiler fakat Sylvia'nın gölgesinde kaldılar. Assia, Sylvia'nın eşyalarını kullandı, çocuklarına baktı ve ilişkileri de Ted ve Sylvia'nın ilişkilerine benzer bir şekilde sancılara sürüklendi. Assia, Ted'in başarılarının gölgesinde kaldı ve şiirleri beğenilmedi. O da Sylvia'nın ölümüne benzer şekilde (farklı olarak kızıyla beraber) gazlı fırınla kendi yaşamına son verdi.
Syliva her zaman melankolinin kızıydı. Başarılı bir yazım hayatı vardı fakat ruhsal durumu bize onu daha fazla okuma imkânı vermedi. Aynı zamanda oğlu da kendini asarak yaşamına son verdi.
Varoluşsal sancılar, yaşanan olaylar, ruhsal durumlar yüzünden kaybettiğimiz büyük şairlerden biri olan Plath, ölümüyle çoğu insanı tesiri altına almıştır.
Edebiyat bize her zaman hak ettiğimizden fazlasını verir ve bazen de verdiği kadarını alır. Sylvia, belki de bu zorluklarla mücadele etmeseydi onu okuma imkânımız olmayacaktı.
Bütün bu zorlu hayatına rağmen yazabildiğin teşekkürler Sylvia ! İyi ki geçtin bu dünyadan !
"Ölmek bir sanattır, her şey gibi eşsiz ustalıkla yapıyorum bu işi, öyle ustaca ki insana korkunç geliyor, öyle ustaca ki gerçeklik duygusu veriyor, bu konuda iddialıyım sanırım."
Yorum Bırakın