Bir Çocuğun Annesini Gururlandırma Öyküsü: Donda

"Mama, you was the life of the party

I swear you brought life to the party

When you lost your life, it took the life out the party"

Kanye West'in en yeni ve onuncu stüdyo albümü "DONDA", haftalarca ertelenme sürecinden sonra ansızın, 29 Ağustos günü bizlerle buluştu. Bu yoğun ve 27 şarkıya sahip, kalabalık, bol konuklu albümü değerlendirmek için biraz daha dinlemeyi tercih ettim. Drake'in de birkaç gün sonra çıkan "Certified Lover Boy" albümü ile pasif, resmi olmayan bir "ilk hafta satışı" savaşı olmuş olsa da bu albüm bence dinlenmeler ile ölçülmeyi hak etmiyor. Özellikle artık dinlenmenin fazlaca sıradan olduğu bir dönemde.

Öncelikle albümdeki favori şarkılarım: "Off The Grid", "Praise God", "Hurricane", "No Child Left The Behind", "Moon", "Pure Souls" "Jesus Lord" ve "Jail". Gelecekte aralarına eklenen şarkılar da olabilir tabii tamamen zamana bağlı. Favori şarkılarımdan biraz bahsedecek olursam ilk olarak "Off The Grid".

Drill müziğin pek sıkı hayranı değilim ama yine de altyapı ve vokalin birlikte dansı olursa kesinlikle hayır demem. "Off The Grid" de tamamen bu kriterlerin hepsine hatta fazlasına. Kanye her alanda olduğu gibi hip-hop'ın bu fenomen alanında da tek parça ile ne kadar usta olduğunu göstermiş. Kısa ama öz Playboi Carti kısmı, şarkının o lirikal olarak yoğun kısmına, hatta albümün en iyi verse'lerinden birini yazan Fivio Foreign'e yumuşak bir pas veriyor.

"When you from the bottom and you workin' hard

Just to get to the top, then they gotta respect it

If you got a voice, then you gotta project it

If you got a wrong, then you gotta correct it

If you got a name, then you gotta protect it"

(Fivio Foreign - Off The Grid)

"Hurricane"in ilk demolarını duyduğumuz haline çok ısındığım için bu versiyonu ilk başta hayal kırıklığına uğratsa da daha sonra The Weeknd'in şarkının bana göre en can alıcı kısmının yani nakaratının hakkını sonuna kadar verdiğini farkettim ve favori şarkılarımdan biri oldu. 2 kısımdan oluşan "Jail" ve "Jesus Lord" parçaları, konukların yine şov yaptığı 4 şarkı.

"Jail Pt 1"de Jay-Z, "Jail Pt 2"de ise son zamanların gündemde ve tartışılan ismi Dababy, gayet iyi iş çıkarmış. Altyapıdaki muhteşem elektro gitar akorları için E*Vax'a teşekkür ediyorum.

"This might be the return of The Throne

Hova and Yeezus, like Moses and Jesus"

(Jay-Z -"Jail")

Albümün en uzun iki şarkısı, ikisinin toplamı yaklaşık 19 dakika olan "Jesus Lord Pt 1 ve 2"nin ise altyapısının insanı şarkıda tutması ve fazlaca lirikal bir şarkı olması, favorimlerinden yapan birkaç özellik.

Konuklar ise albümde neredeyse çoğunluk oldukları halde sırıtmıyor. Yukarıda adını geçirdiklerim dışında, "durag activity"de dinamik bir ikili olan Travis Scott ve Baby Keem, rahatlatıcı sese sahip iki sanatçı Kid Cudi ve Don Toliver'ın hep hayalim olan collab'ı, Young Thug, Roddy Ricch, Lil Baby, Conway ve daha birçok isim. Pop Smoke hariç bu albümde varlığını sorguladığım hiç kimse yok. Pop olayına da değineceğim.

Albüm, ne tamamen dini bir yoldan gidiyor ne de tamamen dışından. "Jesus Is King" gibi yoğun bir gospel müziğe maruz bırakmıyor ve kaliteli konukların da yardımıyla modern, her kesimden insanın liriklere kulak vereceği bir karışım veriyor bizlere.

Bazen modern hip-hop'ı, trap müziğin püf noktalarını duyarken bazı şarkılarda tamamen ilahi, ruhu dinlendiren soundlar ile buluşuyorsunuz.

Geçen seneyi değil de bu yazı, duyurulduğu Temmuz 2021 ayından bu yana olan süreci baza alırsak beklenene değen bir albüm olduğu kanaatindeyim. Hatta yıllarca kulaklardan düşmeyecek bir klasik olabilirdi ama..

İşte ama bağlacından sonra gelen negatif kısımlar da bir kült adayını yıkıyor ya da şu anlık düşüncem bu. Albümü baştan sona dinlemek istediğiniz zaman, dinleme hevesiniz kaçıyor çünkü 27 şarkı ve aşırı uzun. Kaliteli şarkı varsa da arada kaynıyor. Benim için eğer bir albüm klasikse eğer, bir bütün olarak dinlenilebilmeli ya da en azından 3/4'ü.

İkinci eksi ise fazla konuk olması. Evet konukların sırıtmadığını söyledim ama bu kadar konuk asıl odak Kanye'den uzaklaştırıyor, insana bir label albümü dinliyormuş hissi veriyor. Albümün neredeyse yarısı konuk verse'ü içeriyor ve bu büyük bir negatiflik. Özellikle fazlaca Kanye duymak istediğimiz bir yıl için..

(artwork: mrsaladsnake)

Üçüncü eksi ise albümün çıkış süreci. Bir sürü dinleme etkinliği yapılan ve her hafta ertelenen albüm; etkinliklerde Kanye'nin stadyumda yaşaması, çocukluk evini inşaa ettirmesi, kendini göğe yükseltmesi hatta kendini yakması, boşandığı eşi ile kurgusal olarak evlenmesi ile ilginç tanıtım yapmış ama fazlaca yüksek bir beklenti oluşturmuştu. Ama gerek düz, sadece siyahtan oluşan art cover'ı, gerek şarkıların sırasının düzensiz ve özensiz olması, çıkana kadar sürekli oynanması iyi bir etki yapmadı. Özellikle, telefon görüşmesi sırasında kayıt alınmış Pop Smoke vokali ve piyanolu uyumsuz albümünün albümde ne işi var hala kimse bilmiyor. Üstelik zaten Pop Smoke'un son albümü "Faith"te de varken...

Diğer gariplik ise albümün çıktığı akşam Kanye, Instagram hesabından albümün kendisinin izni olmadan şirket tarafından yayımlandığını söyledi ve sonra sildi. Bu söylemin arkası gelmeyince dinleyiciler olarak da bir kez daha güme gittik.

Böyle deli ve dolu bir adam olan Bay West'in her eleştiriye gayet iyi bir iş çıkardığını, tekrara yine düşmediğini ve çağın ötesinde bir prodüksiyonu bizlere gösterdiğini söyleyebilirim. Umarım Kanye'nin dostu ve prodüksiyonda birlikte çalıştığı Mike Dean de artık rahat bir döneme girmiştir.