Anteros. Mitlerden fırlamış bir karakter olarak karşımızda değil. Mitolojideki ‘karşıtıklar sevgisi’,‘sevgi için sevgi’ anlamlarına gelse de salaş Anteros bu sefer İngiliz İndie(!) grubu olarak karşımızda.

 

Dinleyenleri pek olmasa da bilenler Anterosluyor. Bizde de bilinmiyorlar pek. Düşük izlenme sayıları, genelde canlı olarak sergiledikleri sanatları...2014’ten beri hobi olarak müzik yapan bir gruptan bahsedeceğim evet... Gizemli durmasalar da sıradan değiller. Haklarında bilgiler pek yok. Uzaylı değiller. BBC Radyo 1'de çalan şarkıları hakkında havalara uçan bir gruptan bahsetmek hoş. 'We gonna lose our heads now' (Lonely Tonight). Kendilerini indie grubu olarak da tanımlamayan bu grup aslında dediğim gibi hobi tarzında takılırken daha ciddi müzik işlerine girişiyorlar. Hatta turnelerini 'Blue' isimli şarkıda kendilerince klip videosu olarak kullanmışlar. Bu turneye de bir Panda ile çıktıklarını(bkz: panda) hesap etmeliyiz. Samimiyet işte. Kötü bir şey ya da çok şaşılacak bir durum değil tabii. Mavide dans etmekten bahseden bir şarkı için hiç değil hem de. Fanboy mesajları gibi Youtube yorumu olarak 'Anteros gerçekten fazlasını hak ediyor (sevgi emojileri)' kullanmadım sayıyoruz.

Az ve öz olacaksak Laura solist sarışın, kısa saçlı kahramanımız,

Balazs,Couzens, Rumble da ekibin kalanını oluşturuyor.

Bahsettiğim gibi salaşlıkları sahip oldukları skalanın genişliğini davula vururken kafanızı iten, Buğulu camlardan, o kasvetli Britanya adalarının havasında belli belirsiz geçen araba farlarıyla sizi alıp götüren, kendi deyimleriyle ‘Bitter Pop’ tarzında duvardan duvara, kaldırımdan kaldırıma, adımdan adıma vurduruyor sizi. Sorular soran şarkıların tınıların belki karşıt sevgiyi bulunamazsa da:

But the beat goes on and on and on without you

 

Without you, without you

And the beat goes on and on and on without you

Without you, wit

hout you

(Breakfast, 2016, THE BEAT)

 

dedirtiyor.

Laura Hayden, bir dergide bu şarkı hakkında ‘Aslında bu acı tatlı bir ayrılık şarkısı. Geçen yaz yazılsa da diğer şarkılarımız gibi acı tatlı bir atmosferi var. Çoğu şarkıyı 20’li yaşlarımızın perspektifiyle yazıyoruz. Hayatı anlamlandırıp, çözmenin devamlı baskısıyla aşk ya da diğer her şey akıp gidiyor. Bu noktada şarkı ayrılık hakkında diyebiliriz. Genelde ayrılıklar çok üzücüdür, buradan hareketle aşıp üzüntüyü bir güce çevirip devam etmek gereklidir.’ demiş. Tınısına göre üzgün değildir ya diyeceğiniz ama dinleyince: 

 

 

My sweet and sour lover, Am I the game you're gonna play?

You'll be the drink that drags me underAnd from the deep, I can't escape

 

(Breakfast, 2016, THE BEAT)

 

Çare sizsiniz metaforuyla gülümseyerek sahte serotonin patlamaları yaşattığını nakaratları tekrar ederken hissettiriyor. Sıradaki tınılarına geçebiliriz. Anteros ve Anteros. Çıkış albümlerinin son şarkısı. İlk olacakların yeni başlangıcı... (Aşağıya ekledim.)

Daha da güzeli en yumuşak şarkıları girişte bahsettiğim o İngiliz kasvetinin yağmur bulutlarını üzerinize çeken aşağıdaki muazzam 3 dakika 55 saniye. Anlatsanıza,

 yalnız mısınız?

 

'Gölgene sığınsam da büyür müyüm? Güneş parladıkça da nehirlerin kuruyacak mı? Söylesene, yalnız mısın bu gece?'(Lonely Tonight)

 

Ah Laura, güzel söylemişsin de evrende güneşlerden önemli işler ve şeyler var. İnsanlar  olmasa da müzik dünyası buna alışık. Milyarlarca ihtimal tınısı ve  tanrıçaları var.

 

You're 20 seconds lateI'm 20 seconds gone

I'm holding on for hours

We're forever torn

(Lonely Tonight)

Laura ne güzel demiş inceliklerin zamanlarında nasıl erinip yok olunduğunu anlatırken. Anteros halen aralarda kalan ama geçilmeyen diğer şarkılarıyla da Britanya adalarının gecelerinde az bilinen yerlerde boşlukta yayılmayan ses olarak devam edeceklerdir. Kulaklarınız içinse arka plana atılacak en hoş tınılardan olan birkaç şarkıyı ve albümü ekliyorum ve kendi anteroslarınızda kaybolmadan aklınızı doldurmaya devam etmeniz dileğiyle...