Ben artık şarkı dinlemek de söylemek de istemiyorum

Bıktım artık şarkı söylemeyi beklemekten. Yoruldum. Olmayınca olmuyor, hayat bize aşamayacağımız engeller koyuyor bazen ve bu durumlarda sınırı geçmeye çalışmak yerine, sınırda yaşamayı öğrenmemiz gerekiyor. Şarkı söylemeyi beklemiyorum bu yüzden artık, biliyorum ki sıra bana asla gelmeyecek. 

Ben o cesareti bulamayacağım bir türlü, bu çaresizlikten kurtulamayacağım. Buldum diyelim; seçemeyeceğim söyleyeceğim şarkıyı, karar veremeyeceğim. Hangi kelimeler yetebilir ki hislerimi anlatmaya, hangi dizelerin gücü yeter? 

İki kere iki dört eder; ama öyle olmuyor işte. İki kere ikinin beş olduğunu düşünenlerin arasında ne söylesen boş; ‘imkansız’ oluyor bunun adı ve sen de ‘deli’ oluyorsun. En kötüsü de, iki kere iki de kendinin beş olduğunu sanıyor benim olduğum yerde. Ne yapsam nafile.

Seviyorum, kızıyorum, korkuyorum ama iki hala ikiyle çarpılmanın derdinde. İkiyi ikiyle yalnız bırakıyorum; ben de yoluma gidiyorum. 

Ne iki gittiğimin farkında, ne çarpıldığı.