Hayat basit aynalardan ibaret değildi aslında, varoluşun ötesinde gizemli ufuklar belirirdi her yansımada

Anlam taşımasını beklediğimiz bütün ayinlerin dışında yaşanmışlık aniden irkiltirdi bizi

Korkuların kervanında bir bir ayrılanlar olurdu varlığından bezilmiş duraklarda

Kimsenin fark edemeyeceği gerçeklikti esasen Naci'nin gördüğü

Sevgilisini bir yağmur birikintisinde kaybetmenin hüznü duvarlarına karanlık gibi çökerdi

Duvarlar demişken kim isterdi ki küf kokuları içinde her gün intiharını beklemeyi

Kimsenin umursamazlığıydı 8.15 vapurunun Boğaz'daki gıcırtısı

Gösterileni bilirdi Naci, görmek istediklerinin tozlanmışlığı içinde

Boş koşturmalar cumbalı evlere yakışırdı

Artık

Hangi odanın bilmem ne duvarı savuruyordu Naci'yi renklerin içine

Birilerinin dediği gibi görünür sancılara dökülen göz yaşları iyileşmenin bedeliydi, belki de

Naci için hayat

İki hecenin ötesinde "o günün" anısını unutmak değil hatırlamamaktı