Sorumluluklarımın, sorunlarımın, farkına varmalarımın, hislerimin artması zamanın beni acımasızca büyüttüğü anlamına geliyor sanırım. Zamanın bu kadar hızlı ilerlemesi beni korkutuyor. Ne var da bu kadar hızlı ilerliyor ki? Bize güzel olan ne yaşatıyor da bu kadar hızlı ilerliyor? Sinirliyim zamana karşı. Zamanın sinir bozuculuğu dışında özel olan bir yanı varsa, o da "anı" denilen geçmiş olayları bana hatırlatmasıdır. Anısı olan bir olayı hatırlayıp yüzümün gülmesi benim için özeldir. Anısı olan bir yerden geçerken oraya gülümseyerek bakmak ve sanki eski beni görüyormuşum gibi tepki vermek benim için özeldir. Tabii düşünmüyor değilim, acaba bu özellik benim zaman kavramına olan korkumu ve sinirimi kapatabilir mi? Benim hızla ilerleyen zamandan kaçmak istemem, zamanın ilerlemediği, sıkışıp kaldığı bir yere sığınmak istemem tüm bu özel anıları yıkıyor. Zaman beni korkuyla büyütüyor..

Büyürken duygu bakımından da fazlasıyla olgunlaşıyorum. Duygularım olgunlaştıkça dengesizleşiyor, kontrol edemiyorum.. Duygu dengesizliği o kadar iğrenç bir şey ki; beni fazlasıyla yoruyor, yıpratıyor ve beni büyütüp yenileyen bu zamana rağmen eskitiyor. Ruhum benden daha çabuk yaşlanıyor. Duygularıma sahip çıkmak istiyorum. Onları kontrol edebilmek, mantıklı şekilde kullanabilmek, gerektiğinde doyasıya yaşamak, gerektiğinde yok saymak istiyorum. Duygularım yüzünden çok sık acı çekiyorum ama onları yine de çok seviyorum. Duygularımın istemeden esiri olmuşum, bunu anlayabiliyorum..

Büyümenin en korkutucu yanı ölmek.. Aniden sıfır olmak, daha doğrusu sıfır bile olamamak.. Sıfırın bile gereksiz olsa da bir varlığı var; ama bizim gereksiz bir varlığımız bile olmayacak. Unutulup gideceğiz. Sanki bu dünyaya hiç gelmemişiz gibi, sanki hiç var olmamışız gibi.. Sanki her şey otobüs yolculuğu sırasında tatlı bir kestirmenin sonucunda gözümüzün önünden geçen anılarmış gibi.. Ölmek istemiyorum, içimde çok fazla önem ve değer taşıyan insanların ölümünü görmek istemiyorum. Kendimi ona hazır hissetmiyorum.

Derin bir of çekip büyümeye, ölüme yaklaşmaya devam ediyorum.

Hoşça kalın.