Ben bir küpüm

Dört duvarım var benim

Üstüme üstüme gelirler

Küplere binerim

İçimde derin bir boşluk vardır

Doldurulamayacağını sandığım bir boşluk

Ben özümde bir kareyim

Kare gibi keskinim

Dik açılıyım

Hayır, dik kafalıyım

Kenarlarım eşittir

Kenarlarımı kesersen

Dümdüz bir çizgiyim

Bu çizgide giderim

Dört köşeliyim, dörtgenim

Bir köşem yalnızlık

Bir köşem yalan

Bir köşem hayal kırıklığı

Bir köşem umutsuzluk

Köşelerimi dört açarım

Bir üçgene aşığım

Onun köşelerine baktığımda

Köşelerimi kaybederim

Kaybolmayı kaybederim

Onun bir köşesi aşktır

Bir köşesi mutluluk

Bir köşesi hayat

Aşk olur alanım

Aşk her yerimi kaplar, beni katlar

Bölünür köşelerim

İçimden üçgenler çıkar

Ve onu sevdikçe daha çok bölünürüm

Daha çok üçgene dönüşürüm

Ona dönüşürüm

Ben bir üçgenim