Kilit Ve Anahtar

  Dantellerle örtülmüş sandığın, anahtarı kayıp bir kilidi varmış. Bu kilidi hiç açan olmamış. Kilit zamanla tozlanmış. Kilit anahtarı olmayınca kendini uçma özgürlüğü elinden alınmış kanatsız bir kuş gibi hissetmiş. Durmaksızın ağlamış. Bazen anahtarın sesini duyduğunu sanmış. Anahtara hep seslenmiş, ama cevap alamamış. bir gün anahtarla kavuşacağına olan inancı onu hiç bırakmamış. Gel zaman git zaman sandığın içinde ne olduğu unutulmuş. Zaten bu zamana kadar merak eden kimse de çıkmamış. Sandığın içindekini yalnızca kilit ve anahtar biliyormuş. İçinde olan şey ikisi için bir sırmış.

  Anahtar nerede olduğunu bilmiyormuş. Ne kadar zamandır burada olduğunu anlayamıyormuş. Sadece karanlık bir yer görüyormuş. Hareket dahi edemiyormuş. Aklından geçen tek şey kilitmiş. Kilidi çok özlemiş. İçinde bulunduğu durumdan daha çok kilit için üzülüyor ve korkuyormuş. Çünkü kilidin onu ne kadar çok sevdiğini derinden hissetmiş. Bununla beraber onu ne kadar önemsediğini ve ona ne kadar değer verdiğini çok iyi anlamış. Kilitle geçirdiği hatıraları anımsayarak karanlık ve soğuk o yerde bile gülümsemesi yüzünden eksik olmamış. Kilidin adını sayıklayıp durmuş.

 Aradan bir süre geçmiş. Kilit dantellerden gelen bir sıcaklık hissetmiş. Fakat bu anahtarı gördüğünde kalbini saran sıcaklık gibi değil, bundan ziyade yüzüne vurduğunda acıtan bir sıcaklıkmış. Çıtırtı duymaya başlamış, sandık yanıyormuş. Kilit erimeye başlamış ve kendini yere bırakmış. Anahtar kilidi görmüş. Sandığın altında olduğunu, bağırışların gerçek olduğunu anlamış. O da yanıyormuş. “Kilit!” diye bağırmış. Ne yazık ki kilit anahtarın bu feryadını duymamış. Anahtar yanarak kilide ulaşmaya çalışmış. En son gücüyle kilide sokulmuş. Kilit anahtarı içine çekmiş.Kilidi açmış, sandıktan aşk büyüsü uçmuş. Yangını söndürmüş. Sandık da, anahtar da, kilit de eskisinden daha dayanıklı, daha parlak olmuş. Bir daha hiç birbirlerinden ayrılmamışlar.