Ekseninden çıkamayan durgun bi kadındım.
Sadece sen bana inandın,
aramızda aşılmaz yollar..
yanıbaşımızda başka insanlar var iken...
Sıfatsız yalnızlığımıza
buruk geçmişimize,
en hüzünlü kadehimi kaldırdım.
Boğazımda lav haline gelen bu yumru da nedir ?
Sevgilim..incindi kanatlarımız, kaldık çöllerde..
Ama..gözyaşlarım ; çöldeki ıssızlığımızı ne kadar kalabalıklaştırır..inan bunu ben de bilmiyorum.
Yorum Bırakın